poezja

Ewa Willaume-Pielka

Zwolnij – proszę…
tak nie musisz gnać przez życie
masz przecież dom, a w nim należycie
wszystko przez ciebie zbudowane zostało.
Zwolnij! – bo się okaże, że zdrowia za mało
aby powędrować na koniec lasu
i nie zważając na upływ czasu
usiąść samotnie w świątyni dumania
Zwolnij – i tak zdążysz bez poganiania
zrobić, czego jeszcze nie zrobiłeś.
Niezależnie od tego
czy  jesteś, czy byłeś
na horyzoncie zawsze spotkasz
jakieś będzie.

Lecz czy dobroć
można spotkać wszędzie?