Ewa Willaume-Pielka
Czas
Bardzo smutny jest dzień
gdy głosu żadnego nie słyszy
smutna każda chwila
co zgubiła się w ciszy
bo ptaków nie potrafi
do śpiewu nakłonić.
Bardzo smutna jest noc
gdy się kończy milczeniem
i każdą pamięć
osnuwa zapomnieniem
aby czas miniony
jak najszybciej przegonić.
Świt też jest smutny
gdy bez szeptów dzień wita
zaś na twarzy wysycha
znowu wielka łza skryta
bo „kocham” brzask
nie powiedział nad ranem.
A czas wolno płynie
i potyka się
o smutki własne i nieznane.
