Jeziorski/Jezierski h. Rogala ]
Jeziorscy – to polski ród szlachecki wywodzący się prawdopodobnie ze wsi Jezierzyce w niegdysiejszym powiecie kościańskim województwa poznańskiego położonych, opodal miasta Kościana w dzisiejszym województwie wielkopolskim. Później ród ten osiadł pod Chojnicami w rejonie Tucholi w bydgoskim, konkretnie we wsi Jeziorki, wzmiankowane w roku 1500.
Historyczne dzieje rodu sięgają w czasy dość odległe, bowiem aż w wiek XVI a przynależny on jest (pieczętuje się) herbem ROGALA (Czabory, Celbarz, Jeleni Zabrz, Rogalita). Zawołaniem rodowym jest: Rogala! Ród ten używa w większości nazwiska w formie JEZIERSKI.
„Tarcza dwudzielna w słup. W polu pierwszym czerwonym z prawej róg jeleni srebrny o czterech porostach, w polu drugim srebrnym z lewej róg bawoli czerwony. W klejnocie nad hełmem w koronie takie same rogi. Labry czerwone podbite złotem”.
Herb ten bywa też przedstawiany w odmianach:
I. „W prawym czerwonym polu róg tura srebrny, w lewym srebrnym zaś róg jelenia o pięciu rosochach. Hełm z labrami z pokryciem czerwonym z lewa i srebrnym z prawa, a podbiciem zapewne na odwrót. W klejnocie trąba z rogu tura srebrna i róg jelenia o pięciu rosochach czerwony jak w godle”.
II. „Z prawej strony róg jeleni czerwony w polu białym, po lewej w polu czerwonym róg bawoli szary. Na hełmie w koronie takie same rogi, lecz ustawione odwrotnie. Labry czerwone podbite srebrem”.
Niektórzy heraldycy powiadają, iż jest to róg tura lub żubra, a ustawienie rogów w klejnocie identyczne w stronach jak na tarczy.
Z upływem lat powstawały różne jeszcze odmiany tego herbu. Niektóre rodziny (Iwanowscy w orszańskim) na nie przedzielonej tarczy noszą róg łosia a na hełmie trzy pióra strusie.
Niektórzy (np. Mantenffeltowie) na hełmie noszą gryfa, inni zaś dwa skrzydła, itp.
Herb ten przeniesiono do Polski z Niemiec przez któregoś z członków rodziny Bibersztein, za czasów króla Bolesława Krzywoustego, który to w drodze powrotnej z pomorsko – pruskiej ekspedycji wojennej, zatrzymał się pod Raskami. Podczas polowania zdarzyło się, że na jednego z jego dworzan natarł rozjuszony bawół. Nieustraszony rycerz chwycił zwierzę za rogi i tak silnie łeb skręcił, że utrącił jeden z rogów. Widząc to król, do posiadanego przez rycerza w jego herbie jednego rogu dodał tez drugi, jako pamiątkę owego wydarzenia
Kasper Niesiecki, kolejny polski heraldyk tak opisuje ten herb:
„Tarcza tego herbu na dwie części wzdłuż przedzielona, po prawej stronie jej, powinien być róg czerwony jeleni, w polu białem, po lewej w polu czerwonym róg bawoli szary„.
Legenda herbowa przytoczona przez Kacpra Niesieckiego powiada, „że …na to się wszyscy zgadzają, że z Niemiec ten herb do Polski wniesiony, czy to przez Rogalów, czy przez Biberszteinów, którym znać, że za jakieś kawalerskie dzieło, potem drugi róg przydano i Rogalą nazwano; miało to się dziać w roku 1109 za Bolesława Krzywoustego książęcia polskiego, a gdy albowiem ten powracał z Pruskiej i pomorskiej expedycyi, stanął pod Raskami, gdzie dla rozrywki książęcej, różnego zwierza prezentowano, a między niemi bawoła, ten rozjuszony, wszystkim impetem leciał na Biberszteina odważnego rycerza, nic się ten nieustraszył mężny Bibersztein, i owszem pochwyciwszy bawoła za róg, tak mocno skręcił, aż róg mu jeden złamał; co widząc Krzywousty, do dawnego z przodków swoich jeleniego rogu, bawoli mu w herbie przydał „.
Bartosz Paprocki w swoim dziele pt.: „Gniazdo cnoty” na str. 1003 – 1004 tak opisuje początek tego herbu w Polsce:
„Tu masz nazwisko herbu Rogala i przydanie rogu turzego (acz niektórzy powiedają zubrzego, ale tam w tej puszczy nie wiem, aby byli żubrowie, turów jest niemało, o których w żadnej inszej krainie nie powiedają oprócz tych, co w sochaczewskim starostwie) od tego króla mężnego Bolesława Krzywoustego.
A ten ma być róg jeleni czerwony w białym polu, róg turzy szry w czerwonym.
Powiedają go przyjść z Niemiec przodka tego, ale przezwisko jego tego mu broni i przywilej, który o nim szeroko powiada: ten klejnot nadał ten król, jadąc z pruskiej wojny, która miał fortunną z Prusaki i z Pomorzany roku 1109„.
To powyższego stwierdzenia Bartosz Paprocki dodał jeszcze wierszowaną legendę herbową, poszarzającą nieco informację o początkach tego herbu:
„Rogala
Upatrzywszy Bolesław sobie czas spokojny,
Puścił się w małym poczcie w tej tak sławnej wojny.
U Kaszek odpoczywał tam zwierz niesłychany,
Cudzoziemskim zołnierzom był okazywany.
Rycerz z domu Bibersten, widząc, a tur srogi,
Ma się k niemu, na ostre chcąc go porwać rogi,
Skoczy, porwie ji za róg, o ziemie uderzy,
W tym mu sługa na ratunek z oszczepem przybieży.
Chce ji przebić ku ziemi, on popuści tura,
Tur się porwie, ów z bronią umyka kaptura.
Baczy znowu Bibersten, iż się ma ku niemu,
Począł z strony zachodzić zwierzowi srogiemu.
Król patrząc na tak mężna onę tragedyją,
A widząc zagniewaną tak srogą bestyją,
Kazał zaraz ratować rycerza onego.
Rycerz, broni nie mając, zabraniał im tego.
Upatrzywszy sobie czas, sam się z turem skupił,
Róg mu ze łba ogromny i z kością odłupił.
Tur zaraz potrząsając łbem szedł ku lasowi,
Rycerz mężny ochotnie z rogiem ku królowi,
Który wziąwszy łaskawie podarek od niego,
Darował go za klejnot im z potomstwem jego.
Nadał k temu król baczny wielkie osiadłości,
Chował zawżdy przy sobie, nie w podłej zacności”.
Tyle powiada legenda herbowa. Nie ulega jednak kwestii, że herb ten istotnie przeniesiono z Niemiec do Polski przez członka rodziny Bibersztainów, którego rodzina wywodząca się od Dionizego i Lascarisa hrabiów z Iberszteini, osiedliła się na Mazowszu. Ponieważ Ibersztein w języku niemieckim oznacza kamień żarnowy, przeto na pamiątkę owego wydarzenia, dobra mu nadane nazwano Żarnowcem. Do rodziny tej należały także dobra zawady, Grudowsk, Rubiesz, Nowesioła, Zawady i wiele innych, z których to potem od jego potomstwa wywiodły się inne a przynależne do tego herbu rodziny.
Rogi – główny element herbu Rogala są w heraldyce symbolem siły, mocy i męstwa. W starożytnych państwach, w Egipcie, Asyrii, Mezopotamii były symbolem mocy boskiej.
Często rogi stosowano jako ozdobnik hełmów rycerskich.
Róg jelenia oznacza niestałość fortuny, czystość duszy, poskromiona podłość, żal, skruchę, męstwo, siłę oporu oraz zręczność w polowaniu.
Najstarszą pieczęcią zawierająca wyobrażenie tego herbu jest pieczęćkomesa Wilcho (Wilk) z roku 1257, a następnie Henryka z Schildberga z roku 1296, Wincentego z Schildberga z roku 1318, Jana Samborzuca z Schildberga z roku 1326 i Macieja doktora dekretów, kanonika krakowskiego z roku 1367.
W źródłach pisanych herb ten pojawia się dopiero w roku 1400 a wzmianka o nim zawarta jest w zapisce sądowej.
Nazwa Rogala (i pochodne) – jest zawołaniem i nazwą imionową odnoszącą się do nazwy osobowej, co potwierdza i Brucnker, Polaczkówna, Piekosiński i Semkowicz.
Herb ten wymieniany jest w „Klejnotach” Jana Długosza, „Lyncenich„, „Codex Bergshammar„, „Bellenwille„, „Księdze Brackiej św. Krzysztofa na Arlbergu” oraz „Herbarzyku” Ambrożego.Jego wizerunek widnieje także na ścianie kościoła w Lądzie nad Warta, oraz z klejnotem na XIV wiecznym portalu kościoła w Świętomarzu.
Bartosz Paprocki wspomina, że do rodziny tej na Mazowszu należeli potomkowie Pomścibora dziedzica dóbr Mnachancin, kasztelana i starosty ciechanowskiego i przasnyskiego w roku 1240, także Daszko (lub Damian) Rogala wojewoda mazowiecki w roku 1250, Piotr starosta bobrownicki w roku 1340, wymieniony w przywileju Strzeleckim, oraz Ścibor z Samchocina marszałek u książąt mazowieckich, ja i Marcin kasztelanowie inowrocławscy w latach 1402 – 1415. także Jan wojewoda mazowiecki w roku 14153 piszący się z Wągrzynowa, którego córka była za Jakubem Boglewskim z Boglewic spod Grójca a którego to potem podstępie zamordowała.
Na zamku w Starembergu znajduje się tablica kamienna z wyrytymi nań jelenimi rogami. Pod rytem owym widnieje napis:
„Dux Albertus, jaculatus est cervum, qui hoc cornu gestabat,
unoque ictu septem vulnera inflixit; eodem temporeCervus, Venator,
equus, et canis errant sani oculo sinistro, dexatro omnes caeci.
Hoc testantor viri, foeminae, et pueri in arce Starembergensi„
Ród ten występował głównie w ziemi mazowieckiej, płockiej i dobrzyńskiej i bełskiej.
Wiele jest znakomitych rodzin tego herbu. Wśród nich najznamienitszymi są:
Kaczorowie z Raciąża na Mazowszu, z nich wywodzą się Kaczorowscy, którzy w roku 1871 uzyskali tytuł hrabiowski papieski.
Do herbu tego przynależy rodzina Mandywel pochodząca od wielce możnego i wpływowego rodu von Ziege o przydomku Mantenffel jak i rodzina Mirosławskich pochodząca od Łapanowskich.
Również Siecińscy z Siecina mieszkający w lipnowskim a z której to rodziny pochodził Maciej w roku 1642 kasztelan wyszogrodzki, Piotr w roku 1572 kasztelan inowrocławski oraz Stanisław w latach 1608 – 1619 biskup przemyski. Także rodzina Rogala Turskich z łęczyckiego, których gniazdem rodowym są dobra Turze Rogi a z których wywodzi się Bogusz – kasztelan koniński i lędzki w roku 1395, Feliks – w roku 1726 marszałek Trybunału Koronnego oraz także Feliks – w roku 1765 biskup chełmiński, w 1771 biskup łucki, w roku 1790 biskup krakowski i Kazimierz – w roku 1742 marszałek Trybunału Koronnego.
Rodzina Zawadzkich – baronowie i hrabiowie tego rodu wywodzą się od Biberszteinów. Już w wieku XIII osiedli w ciechanowskim. Z tej rodziny wywodzi się Aleksander pułkownik i Walenty – generał, uczestnicy Powstania Kościuszkowskiego w roku 1794. Z rodziny tej wywodzi się również kilku kasztelanów i Jan w latach 1642 – 1644 wojewoda parnawski.
Najznamienitszymi w rodzie byli Krasiccy, od roku 1631 noszący tytuł hrabiowski papieski (Św. Państwa Rzymskiego).
Przedstawiciele tej rodziny uczestniczyli w powstaniach narodowych oraz pełnili wysokie urzędy państwowe. M.in.: Marcin – w roku 1630 wojewoda podolski oraz urodzony w Dubiecku nad Sanem, a żyjący w latach 1735 – 1801 Ignacy Krasicki, najwybitniejszy pisarz, poeta i satyryk polskiego Oświecenia i biskup warmiński, któremu przypisano tytuł książęcy (książę biskup warmiński), a pod koniec życia arcybiskup gnieźnieński.
Do herbu tego przynależała rodzina Józefa Wybickiego – autora polskiego hymnu narodowego (1786 – 1812), kapitana szwoleżerów Gwardii cesarza Napoleona I, kawalera cesarstwa francuskiego.
Do herbu tego przynależy kilkadziesiąt polskich rodzin szlacheckich a m.in. niżej wymienione:
Bajewski, Bandorski, Bech, Bechowski, Bendorski, Biberstein, Bielanowski, Bieniecki, Błeszyński, Błoński, Bolko, Bolszewski, Brzeziński, Brzozowski, Brzezański, Butkowski,
Chądzyński, Charmański, Chrzanowski, Chynowski, Cielemęcki, Czambor, Czekanowski,
Duczmiński, Dziatkowski,
Filcz,
Gintowd, Gnojeński, Górski, Grunenberg, Grzębski,
Harbaszawski, Hiros, Hyrosz, Hodicki,
Iwanowski,
Jarzecki, Jasieński – Witnikowicz (nobilitacja 1597), Jutrowski, JEZIERSKI / JEZIORSKI,
Kaczorowski, Kałuski, Kamieński, Karniewski, Kaźniewski, Kiciński (rodzina senatorska. Pius – uzyskał tytuł hrabiowski austriacki 23.04.1806, potwierdzenie w Królestwie Polskim 30.04.1818, od roku 1824 na liście uprawnionych do używania tytułu hrabiowskiego w Królestwie Polskim, potwierdzenie w Rosji 5.07.1844), Kiełpiński, Kobrzyński, Kiciński, Koczorowski (Kazimierz – tytuł papieski hrabiowski 21.04.1871), Kocieński, Koczorowski, Kolczyński, Koliczkowski, Kolitowski, Kościeński, Kośnieński,Kosiński ( Michał – tytuł barona francuskiego 31.03.1812. dyplom 11.11.1813, od roku 1824 na liście uprawnionych do używania tytułu barona w Królestwie Polskim, potwierdzenie Rosja 29.07.1836, 11.08.1858), Kostkiewicz, Kostrowicki, Kostrosicki, Krasicki– odmiana(rodzina senatorska. Jerzy z Siecina – tytuł hrabiowski SIR 1.07.1631, potwierdzenie Austria 14.03.1786, Rosja 2.06.1844, .09.1852,28.11.1866 i 1.11.1882; Kazimierz – tytuł hrabiowski papieski 21.04.1871), Krasowski, Kruszewski, Kummern, Kunstetter, Kurosz, Kurzątkowski,
Lapanowski, Latyczyński, Leszczeński, Lewicki (rodzina senatorska. Samuel Albert- tytuł hrabiego galicyjskiego 111.019.1782), Lewoniewicz, Lichowski, Lipski, Lisonicki, Loka, Lork, Luka,
Łapanowski, Łaski,Łoski,
Machciński, Machiński, Machnacki (Mochnacki),Mandywel, Marszewski (rodzina senatorska), Maruszewski, Milanowski, Mirosławski, Modrzewski,
Niczgórski, Niwicki, Nowicki,
Odrzywolski, Orczyński, Orzechowski (rodzina senatorska), Osikowski, Osmolski, Ostrowski,
Paczkowski, Paruszewski, Pikulski, Pilichowski (odmiana – rodzina senatorska),Pilko, Pomszewski, Popiełowski, Popławski, Potrykowski, Powalski, Powsiński (odmiana),Przeciszewski, Punikiewski,
Raszyński, Radziejowski, Raykowski, Ręczajski (rodzina senatorska), Rembiewski, Rogala, Rogaliński, Rogalski, Rokicki, Rozwadowski, Rożycki, Rudgierz, Runowski, Ryński
Sanchocino, Seroczyński, Sieciński (rodzina senatorska), Sierpiński, Skalski, Skałka, Skomowski, Skomrowski, Skulski (rodzina senatorska), Sławkowski, Słodziej, Sobieściański (Sobieszczański), Sokołowski, Starowieyski, Swaracki, Swierski, Szczygielski,
Targowski, Tchorzewski (rodzina senatorska), Tittmausdorff, Trembiński (Adam i Franciszek – tytuł hrabiego galicyjskiego 2.06.1783), Tremliński, Troszyński, Trzylatkowski, Tschamer, Turski (rodzina senatorska), Tyran,
Uwiliński,
Wągrodzki, Wągrowski, Wasilewski, Wędrychowski, Węgrzynowski, Wencki, Wensło, Wessel, Wirski, Witnikowicz (nobilitacja), Wituński, Wybicki ( Józef Aleksander Łukasz – tytuł barona francuskiego 15.03.1810), Wydrażewski, Wylicki, Wysocki,
Zaborowski, Zagórski, Zagorzycki,Zawadzki (rodzina senatorska), Zembocki,
Żarnowski, Żernicki.
Oczywiście powyżej przedstawiony jest jedynie wybór rodzin przynależnych do herbu Rogala. Zestawienie to pozwala jednak na pewną orientację wśród rodowców. Wszystkie te bowiem rodziny z jednego pnia się wywodzą.
Nie są znane powody dla których nie zachowała się tradycja zachowania informacji o dziejach rodu jak i przechowywania dokumentów. Wytłumaczeniem takiego stanu rzeczy jest ewentualność zbiegu różnych życiowych trudności, powodowanych czynnikami zarówno politycznymi (powstania narodowe, rewolucja, wojny, zmiana granic, itp.) jak i wieloma innymi czynnikami. Stałe zagrożenie i niepokoje, nie sprzyjały zachowaniu dokumentów w tym aktu nobilitacyjnego a po latach wywodzącego szlachectwo (legitymacyjnego), którym zresztą posługiwali się w potrzebie wszyscy przedstawiciele rodziny. Choć wykonany zapewne z naturalnego pergaminu i on musiał ulec zniszczeniu. Nic przecież nie jest wieczne.
Oczywiście w wielu liniach zachowano nie tylko dokumenty, ale i poważną wiedzę historyczną o rodzinie.
Mogło się zdarzyć, że jeden z przedstawicieli rodziny, który do tego osamotniony osiadł gdzieś w oddaleniu pewnym od pozostałych krewnych i tam izolował się wtórnie, a czasy początku XVIII wieku przecież nie były spokojne, rozwijał swoją linię rodową w pewnej jakby izolacji od pozostałych a licznych zapewne członków rodziny. Lata przełomu wieków XIX i XX i czasy do 1945 roku, to również okres niepokojów i wielu ludzkich nieszczęść. Technizacja życia, rozwój przemysłu, zmiana wartości, powstania, rewolucje i wojny, to wszystko powodowało, że tempo życia i walka o przetrwanie powiększały jakby izolację poszczególnych rodzin, zaś odległości dzielące ówczesnych Jeziorskich od centrów kumulujących ich najbliższych krewnych, potęgowały jeszcze ten dystans. Od zachodu nadciągało nowe…
Niegdysiejsze decyzje władz państw zaborczych dotyczące tzw. legitymacji szlachty, a więc przedstawienia przed specjalnymi komisjami odpowiednich dowodów potwierdzających szlachectwo a popartych odpowiednim stanem posiadania, wyrugowały ze stanu szlacheckiego przynajmniej teoretycznie tysiące rodzin zubożałej, aczkolwiek wielce patriotycznej szlachty. Teoretycznie, bowiem szlachtą pozostali, utracili jednak swoje odwieczne prawa…
Pochodzenie nazwiska
Nazwisko Jeziorski/Jezierski jest typowym polskim nazwiskiem przymiotnikowym, odmiejscowym o cechach topograficznych, utworzone tak od nazwy miejscowości, w tym konkretnym przypadku od nazwy miejscowej typu Jezioro lub Jeziory. W tym konkretnym przypadku od wsi Jeziory niegdysiejszego przysiółka wsi gminnej Zaniemyśl, położonej w powiecie średzkim województwa wielkopolskiego, oraz wsi Jeziorki pod Chojnicami w bydgoskim – wzmiankowane w roku 1500.
Formy JEZIERSKI po raz pierwszy użyto w Wielkopolsce w roku 1400 (nom. sg.).
„Test(is)Jezerski, Dobrogostius de Crzinka 1400, De Vosniki chorąnzi Yeserski – 1409, Petrus de Ieszory… Yako Pyotrek Ieszersky iest nasz brath – 1417, Test(is) derlaus Jesersky – 1420, Dlaneyzaplacena pyenadzy za pana Jana Jeserskego… skodzen yem dzesacz grziwen – 1430, Mroczek raczil za Mycolaya, za Clunowskego, za posag Pawlowi Ieszerskemu – 1430, Yaco tho swyathczymy, yako Pauel Iessersky nye vszypal kopcza narosznego nowego – 1434, Woyslaus de pyenky erga nobilem Paulum de Y(e)szora…Yako ya nye wynowath grzywny panu PasskowyYeszerskyemu– 1436, Paulus Ieszersky – 1438, Nobiles Jesyersky …predicity Yeszersky (generossus) – 1440, Mathias Mlanka de Oczosny erga nobilem Johannem de Boruczino…jakom ya nye wranczil Jana Boruczkyego… do Paska Yeszerskyego – 1444, Nobilis…Kula Jezersky – 1490, Tomam Geszyerski, vexilliferum Poznaniensem – 1497, Contra … dominum Thomam Ieszersky, heredem in Ieszyory…dominus Thomas Ieszyersky – 1498„.
Nazwisko w formie JEZIORSKI wzmiankowane było dopiero w latach 1534, 1627, 1769, 1781 w sieradzkim, następnie w roku 1720 w kaliskim, 1788 w konińskim, a potem tamże w roku 1795. Wzmiankowane było ono także w roku 1758 i 1791 w krakowskim, wywodząc się od starszej, ale bardziej archaicznej Jezierski, do dziś zresztą w większości przypadków używanej, choć jeszcze w roku 1891 „Dziennik Poznański” zamieścił anons o zgonie Marii hrabiny JEZIORSKIEJ z domu Morawskiej zmarłej w dniu 4.06.1891 w wieku lat 69 w Turwi. Spoczęła w Rąbiniu.
Obecnie w Polsce (podaję regiony wg poprzedniego podziału administracyjnego kraju przed – dla łatwiejszej orientacji regionalnej) nazwisko w formie JEZIORSKI nosi 5625 osób:
– woj. warszawskie 361,
– woj. białostockie 6,
– woj. bielsko-bialskie 82,
– woj. bydgoskie 182,
– woj. chełmskie 3,
– woj. ciechanowskie 59,
– woj. częstochowskie 667,
– woj. elbląskie 58,
– woj. gdańskie 101,
– woj. gorzowskie 62,
– woj. jeleniogórskie 39,
– woj. kaliskie 170,
– woj. katowicki 460,
– woj. kieleckie 481,
– woj. konińskie 124,
– woj. koszalińskie 36,
– woj. krakowskie 106,
– woj. krośnieńskie 3,
– woj. legnickie 20,
– woj. leszczyńskie 70,
– woj. lubelskie 44,
– woj. łódzkie 487,
– woj. nowosądeckie 25,
– woj. olsztyńskie 62,
– woj. opolskie 54,
– woj. ostrołęckie 87,
– woj. pilskie 28,
– woj. piotrkowskie 73,
– woj. płockie 151,
– woj. poznańskie 67,
– woj. przemyskie 15,
– woj. radomskie 60,
– woj. rzeszowskie 49,
– woj. siedleckie 6,
– woj. sieradzkie 272,
– woj. skierniewickie 117,
– woj. słupskie 36,
– woj. suwalskie 5,
– woj. szczecińskie 137,
– woj. tarnobrzeskie 25,
– woj. tarnowskie 12,
– woj. toruńskie 344
– woj. wałbrzyskie 75,
– woj. włocławskie 90,
– woj. wrocławskie 115,
– woj. zamojskie 28,
– woj. zielonogórskie 71.
Jak z powyższego zestawienia wynika, populacja używających nazwiska w formie JEZIORSKI, jest dość liczna i plasuje się powyżej średniej krajowej
(śr. ok. 3000) a ich kumulacja dotycząca gęstości zaludnienia zlokalizowana jest południkowo od gdańskiego po katowickie. W regionach wschodnich i zachodnich liczba przedstawicieli tego nazwiska jest mniej liczna.
Liczba osób używających nazwiska w formie JEZIERSKI jest o wiele wyższa, bo wynosi ona tylko w Polsce aż 8440 osób:
– woj. warszawskie 1132,
– woj. bielsko – podlaskie 142,
– woj. białostockie 89,
– woj. bielsko- bialskie 75,
– woj. bydgoskie 229,
– woj. chełmskie 44,
– woj. ciechanowskie 153,
– woj. częstochowskie 162,
– woj. elbląskie 180,
– woj. gdańskie 400,
– woj. gorzowskie 136,
– woj. jeleniogórskie 146,
– woj. kaliskie 482,
– woj. katowickie 338,
– woj. kieleckie 244,
– woj. konińskie 93,
– woj. koszalińskie 106,
– woj. krakowskie 113,
– woj. krośnieńskie 18,
– woj. legnickie 117,
– woj. leszczyńskie 81,
– woj. lubelskie 296,
– woj. łomżyńskie 51,
– woj. łódzkie 339,
– woj. nowosądeckie 5,
– woj. olsztyńskie 129,
– woj. opolskie 148,
– woj. ostrołęckie 227,
– woj. pilskie 174,
– woj. piotrkowskie 20,
– woj. płockie 141,
– woj. poznańskie 438,
– woj. przemyskie 13,
– woj. radomskie 149,
– woj. rzeszowskie 14,
– woj. siedleckie 162,
– woj. sieradzkie 94,
– woj. skierniewickie 62,
– woj. słupskie 75,
– woj. suwalskie 64,
– woj. szczecińskie 239,
– woj. tarnobrzeskie 82,
– woj. tarnowskie 40,
– woj. toruńskie 44,
– woj. wałbrzyskie 86,
– woj. włocławskie 129,
– woj. wrocławskie 357,
– woj. zamojskie 206,
– woj. zielonogórskie 176.
Oczywiście jest to wykaz wszystkich używających w Polsce nazwisk JEZIORSKI/JEZIERSKI, niezależnie od tego do jakiej rodziny i jakiego herbu przynależą.
Wielkość populacji uzależniona jest od ilości rodzin, a tylko rodzin szlacheckich noszących nazwisko Jezierski/Jeziorski jest kilka:
1. Herbu Rogala, pseudonim Lehwald, wzmiankowana w Prusach w roku 1584, o której mowa.
2. Herbu Lewald, spokrewniona z Rogalitami.
3. Herbu Wczele, wzmiankowana w Wielkopolsce.
4. Herbu Prus II i Nowina, wzmiankowana w Jeziorze w ziemi warszawskiej w roku 1409. Jedna z linii posiada prawo do tytułu hrabiowskiego.
5. Herbu Prus III.
6. Herbu Nowina, wzmiankowana w dobrach Jeziory Gołąbki w ziemi przemyskiej w roku 1782.
7. Herbu Topór, wzmiankowana w Wielkopolsce w roku 1584,
8. Herbu Złotogoleńczyk, pseudonim Gołąbek, wzmiankowana w ziemi lwowskiej w roku 1782.
9. Herbu Ślepowron, wzmiankowana na Mazowszu.
10. Herbu Kamiona, w wieluńskim.
Nie ulega kwestii, że zarówno Rogalici jak i Lewaldowie to jedna i ta sama rodzina, jak też Prusowie i Nowinowie oraz Złotogoleńczycy.
Wśród przedstawicieli tej samej rodziny używano rożnych herbów. Dowodzi to, iż rodowcy chętnie przyjmowali herb linii osiągającej sukces i po latach trudno się nawet zorientować, kto i z jakiej się linii wywodzi. Problem ten byłe jednym z głównych wielu niegdysiejszych heraldyków, którzy ród ten opracowywali.
Nie ma wątpliwości, że forma nazwiska JEZIERSKI jest starszą, zaś JEZIORSKI późniejszą. Dodać jednak trzeba, że zarówno jedna jak i druga forma zachodziły na siebie nawzajem w tych samych liniach rodowych. Bywało więc, że Jeziorski pisał się Jezierski, a Jezierski pisał się Jeziorski.
Jedno jednak nie ulega kwestii, że jest to ród stary i korzeniami wrośnięty w ziemię wielkopolską, zaś dziejami swoimi sięgający początków polskiej państwowości.
Dzieje rodziny
Najstarsze dzieje tego rodu (Rogalici) sięgają początków państwowości polskiej, co potwierdza niejako pośrednio przytoczona w jednym z wcześniejszych rozdziałów legenda herbowa.
Powiada ona, że początek temu rodowi dał rycerz z rodu Bibersztainów, a więc starego rodu śląskiego, korzeniami swoimi sięgającymi daleko w głąb dziejów Niemiec i Europy Zachodniej. Stara to – jak widać – rodzina, nic więc dziwnego, że i licznie rozrodzona. Osiadając na licznie nabywanych i otrzymywanych za różne zasługi publiczne dobrach, krzepła w środowisku dzierżąc wiele poważnych urzędów ziemskich i uczestnicząc tym samym w ważnych dla Polski wydarzeniach. Przecież to ród rycerski, a jako taki zobligowany do służby publicznej i wojskowej, którą pełnił nieprzerwanie od wieków i wielu przypadkach pełni ją do dziś.
Jest to ród południowo – pomorski wywodzący się z pogranicza Wielkopolski i Pomorza, wychodząc z dóbr JEZIORKI położonych koło Nowej Cerekwi w dawnym województwie chełmińskim, choć nie wyklucza się praprzodków tego rodu w Wielkopolsce, także w dobrach Jezierzyce położonych w powiecie kościańskim. Tam bowiem kolejni ich dziedzice – Paruszewscy – już w XIV wieku używali herbu Rogala, a więc Jaziorscy dopiero później osiadając na pniu nowych dobrach tucholskich przenieśli nazwę rodowych dóbr na nowe. Był to częsty wówczas zwyczaj.
Inni Jeziorscy osiadając w Wielkopolsce zakładali tam wsie, nadając im nazwy od noszonego już nazwiska przydane: Jeziory, Jezierki, Jeziorki, Jeziorsko, jak np. w sieradzkim, itp.
W okresie panowania Krzyżaków na Ziemi Chełmińskiej, ród ten przybrał nazwisko von Lewald, jednak już w końcu wieku XVI powrócił do rodowego miana, zawsze jednak używając poprzedniego nazwiska jako przydomku, czym odróżniał się od innych – nie pomorskich – gałęzi rodowych.
Jedna z linii pozostała przy owej niemieckiej formie herbu, pozostając przy Lewaldzie, którym to herbem do dziś się pieczętują.
Z upływem czasu ród ten migrował w rozległe obszary niegdysiejszej Rzeczypospolitej osiadając w większości przypadków w Wielkopolsce (sieradzkie, kaliskie, leszczyńskie), skąd część dotarła na Wołyń (tarnopolskie, kijowskie) i Małopolskę (krakowskie). Druga linia przenosząc się na Litwę tam osiadła, tworząc do dziś istniejące gniazda tej rodziny.
Z biegiem lat linie te rozradzając się dalej, izolowały się wzajemnie rozluźniając związki rodowe i nierzadko zapominając o swoim pochodzeniu, bowiem czasy świetności rodu mijały i wiele jego przedstawicieli ulegało wszechogarniającej pauperyzacji.
Oczywiście w ogromnej większości owa świadomość rodowa istniała i istnieje do dziś, kultywowana i z pietyzmem wielkim zachowywana dla potomnych.
Był to ród prężny, o wielowiekowej tradycji a więc zasłużony dla państwa polskiego i za zasługi te sowicie nagradzany. Jego przedstawiciele pełnili wiele ważnych i odpowiedzialnych urzędów ziemskich, uczestniczyli w wojnach i byli politykami.
Za udział swój w życiu publicznym kraju, nie szczędzenie wysiłków w jego obronie i stały rozwój, kolejni polscy monarchowie pozostawiali Jeziorskim liczne zaszczyty i nadania, które w wielu przypadkach pozostawały w rękach tej rodziny do roku 1945.W kilku nielicznych Jeziorscy żyją do dziś, może nawet nie mając świadomości nie tylko dziejów swego materialnego dziedzictwa, ale i pochodzenia. Cóż, takie były losy wielu polskich rodzin…
Jeziorscy/Jezierscy z linii pomorskiej
Poniżej przedstawiona linia genealogiczna, jest linią hipotetyczną, opracowaną na podstawie najstarszych przekazów źródłowych. Mijanie się form nazwiska Jezierski lub Jeziorski jest efektem wzmiankowania w źródłach takich właśnie form odnoszących się do konkretnych osób. Wynika z tego pewien galimatias, który też należy zrozumieć. Np. Michał Jeziorski (1c1) zmarły w roku 1594 miał syna Osfalta (1c1a), sędziego ziemskiego chojnickiego. Ten jednak używał nazwiska w formie Jezierski. Ta linia też do końca zestawienia używa nazwiska Jezierski. Tak samo zależności te występują w pozostałych liniach hipotetycznych, gdzie wyraźnie dominuje forma Jezierski.
Trudno było się odnieść do tego, w którym miejscu i w jakim czasie linia ta odeszła od formy Jezierski i czy w ogóle tej formy używała. Tylko badania genealogiczne mogą na to pytanie odpowiedzieć.
1/ NN Jeziorski. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1a/ Mikołaj Jeziorski – żył 1534. Dziedzic części wsi Jeziorki.
1b/ Baltazar Jeziorski – żył 1534. Dziedzic części wsi Jeziorki.
1c/ Piotr Jeziorski – żył 1534. Dziedzic części wsi Jeziorki. Można hipotetycznie przyjąć, że z małżeństwa z NN miał nw. Potomstwo. Hipotetycznie dlatego, że potomstwo to mogło wywieść się od jego ww. braci tj. Mikołaja lub Baltazara. Nie jest to wielce istotne, bowiem ważnym jest to, że z tego pokolenia wywodzą się niżej przedstawieni potomkowie:
1c1/ Michał Jeziorski – zmarł w roku 1594. Z małżeństwa z NN Czarlińską herbu własnego pochodzi potomstwo:
1c1a/ Oswalt Jezierski – w roku 1552 sędzia ziemski chojnicki.
1c1b/ Kryspin Jezierski – w roku 1555 podstarości tucholski. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1c1b1/ Jerzy Jezierski – zawarł związek małżeński z NN Łoknicką herbu Nieczuja, z którego to związku pochodzi potomstwo:
1c1b1a/ Jan Jezierski.
Na ww. zamyka się jego linia rodowa.
1c1b1b/ Michał Jezierski – asesor sądowy tczewski, dziedzic dóbr Chełmy, Dobrogoszcz, Klincze i innych zawarł związek małżeński z Dorotą Grabowską herbu Zaremba. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1c1b1b1/Teresa Jeziorska – żyła 1603. Zawarła związek małżeński z Janem Lniskim herbu Ostoja.
1c1b1b2/ Wojciech Jezierski – dziedzic dóbr Ciszewo. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1c1c1b2a/ NN Jezierska.
1c1c1b2b/ NN Jezierska.
1c1c1b2c/ NN Jezierska.
Na ww. zamyka się linia Wojciecha syna Michała.
1c1b1b3/ Remigian Jezierski – zm. 1730. Sędzia ziemski tucholski. Dziedzic części dóbr Chełmy. Zawarł związek małżeński z Reginą Przebendowską herbu własnego (pomorska rodzina hrabiowska). Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1c1b1b3a/ Jakub Jezierski. Z małżeństwa z NN pochodzą nie ustalone z imienia i ilości córki.
1c1b1b3b/ Michał Jezierski – chorąży pomorski 1770. Zawarł związek małżeński z Anną Pawłowską herbu Półkozic. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1c1b1b3b1/ Antoni Jezierski.
1c1b1b3b2/ Michał Jezierski.
Na ww. zamyka się linia Remigiana syna Michała.
1c1b1b4/ Mikołaj Jezierski – asesor sądowy tucholski 1676. Dziedzic dóbr Chełmy. Zawarł związek małżeński z Elżbietą Teresą Lniską herbu Ostoja. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1c1b1b4a/ Konstanty Jezierski.
1c1b1b4b/ Remigian Michał Jezierski. Kanonik gnieźnieński, oficjał kamieński, proboszcz tucholski i chojnicki, dziedzic dóbtr Lesno i Lędy w roku 1701.
1c1b1b4c/ Ignacy Jezierski. Zmarł bezpotomnie.
1c1b1b4d/ Piotr Jezierski. Zmarł bezpotomnie.
1c1b1b4e/ NN Jezierski.
Na tym zamyka się linia Mikołaja syna Michała.
1c1b1b5/ Jan Jezierski. Piąty syn Michała i Doroty Grabowskiej. Sądowy mirachowski, dziedzic dóbr Pace i Dobrogoszcz. Zawarł związek małżeński z Jadwigą Chrząstowską herbu Łodzia, kasztelanką nakielską i z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
1c1b1b5a/ Antoni Kazimierz Jezierski. Zawarł związek małżeński z Marianną Pawłowską. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1c1b1b5a1/ Mikołaj Jezierski. Sądowy tucholski 1768 – 1771. Zawarł związek małżeński z Konstancją Powalską herbu Rogala, wdową po NN Pruskim herbu Trach, z którą miał potomstwo:
1c1b1b5a1a/ Antoni Jezierski,
1c1b1b5a1b/ Ksawery Jezierski – kanonik kujawski 1817.
1c1b1b5b/ Mikołaj Jezierski. Zmarł bezpotomnie.
1c1b1b5c/ Ludwik Jezierski. Zmarł bezpotomnie.
1c1b1b5d/ Jan Jezierski. Zawarł I związek małżeński z Charlottą von Carten herbu własnego, z którą miał potomstwo:
1c1b1b5d1/ Dorota Jezierska. Zawarła związek małżeński z Franciszkiem Wittk Jeżewskim herbu Lis – 1736. Dziedziczka dóbr Gołębiowo pod Skarszewami.
Po śmierci I żony Jan Jezierski zawiera II związek małżeński z NN Lochnicką (nie ustalono herbu). Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1c1b1b5d2/ Michał Jezierski.
1c1b1b5d3/ Józef Jezierski.
1c1b1b5d4/ Marianna Jezierska.
1c1b1b5d5/ Teresa Jezierska.
1c1b1b5d6/ Anna Jezierska.
1c1b1b5d7/ Eleonora Jezierska.
Na ww. zamyka się linia rodowa Jana syna Jana, wnuka Michała.
1c1b1b5e/ NN Jezierski, piąty syn Jana i Jadwigi Chrząstowskiej.
Na ww. zamyka się jego linia rodowa.
1c1b1b5f/ Karol Jezierski – 1723. Zawarł związek małżeński a NN Chrząstowską. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1c1b1b5f1/ Jan Jezierski – pisarz grodzki chełmiński. Zawarł związek małżeński z NN Jezierską herbu Rogala (daleka krewna) z która miał potomstwo:
1c1b1b5f1a/ Florian Jezierski. Zawarł związek małżeński z NN Ośniałowską herbu Trąby, z która miał potomstwo:
1c1b1b5f1a1/ Marcin Jezierski – 1817.
1c1b1b5f1b/ Ksawery Jezierski.
1c1b1b5f1c/ Melchior Jezierski. Zawarł związek małżeński z Antoniną Besiekierską herbu Pomian. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1c1b1b5f1c1/ Maksymilian Jezierski.
1c1b1b5f1c2/ Jan Jezierski. Zawarł związek małżeński z Franciszką Czekierską herbu Rawicz z którą miał potomstwo:
1c1b1b5fc2a/ Juliusz Jezierski. Wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1838 – 1843.
1c1b1b5f1d/ Andrzej Jezierski.
Na ww. zamyka się linia rodowa Jana syna Karola.
1c1b1b5f2/ Karol Jezierski – 1780. Zawarł związek małżeński z Marianną Trembecką herbu Brochwicz, z którą miał potomstwo:
1c1b1b5f2a/ Mateusz Jezierski.
Na ww. zamyka się linia rodowa Karola syna Jana.
1c1b1b6/ Melchior Jezierski – sądowy ziemski mirachowski, a w roku 1719 stolnik wiłkomirski. Zawarł związek małżeński z Eufrozyną Niezabitowską herbu Lubicz.
Protoplasta „Linii Kijowskiej”.
1c1b1c/ Melchior Jezierski. Dziedzic wsi Linowce 1676. Trzeci syn Jerzego i NN Łoknickiej. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1c1b1c1/ Feliks Jezierski – zm. 1702. dziedzic dóbr Linowce i Jachowicze. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1c1b1c1a/ Aleksander Jezierski – zm. 1714. Podstoli grodzieński.
1c1b1c1b/ Paweł Jezierski. Zawarł związek małżeński z Teresą Krzywobłocką herbu Leliwa, wdową po Pawle Sadowskim herbu Nałęcz.
1c1b1c1c/ Kazimierz Jezierski żył 1717. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1c1b1c1c1/ Feliks Jezierski – 1764.
1c1b1c1c2/ Jan Jezierski – 1764,
1c1b1c1c3/ Michał Jezierski – 1764.
1c1b1c1c4/ Wawrzyniec Jezierski – 1764.
1c1b1c1c5/ Kazimierz Jezierski – 1764.
1c1b1c1c6/ Jan Paweł Jezierski, zawarł związek małżeński z Reginą Łaszewską herbu Grzymała. Z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
1c1b1c1c6a/ Michał Jezierski – 1775.
1c1b1c1d/ Hieronim Jezierski.
1c1b1c1e/ Jerzy Jezierski. Żył 1698. Podpisał pospolite ruszenie w roku 1698. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1c1b1c1e1/ Jerzy Mateusz Jezierski. Żył 1758.
Na ww. zamyka się linia rodowa Feliksa, syna Melchiora, wnuka Jerzego.
1c1c/ Jerzy Jezierski. Żył 1595. Protoplasta „linii litewskiej”
1c1d/ Michał Jezierski.
1c1e/ Balcer Jezierski. Zawarł związek małżeński z NN Szemeta (?).
Na ww. zamyka się linia rodowa Michała Jezierskiego sr. syna NN, protoplasty „Linii pomorskiej”.
Jeziorscy/Jezierscy z linii Litewskiej
1. Jerzy Jezierski – zm. 1594. W roku 1584 przesiedlił się na Litwę, stając się tym samym jej protoplastą. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1a/ Balcer Jezierski. Żył 1581. Z nadania księcia Radziwiłła, za udział w bitwie pod Pskowem otrzymał dobra Zelwa.
1b/ Kryspin Jezierski – zawarł związek małżeński z NN Obryńską herbu Charyton, z która miał potomstwo:
1b1/ NN Jezierska.
1b2/ NN Jezierska.
1b3/ NN Jezierska.
1b4/ NN Jezierska.
1b5/ NN Jezierska.
1b6/ NN Jezierska.
1b7/ NN Jezierska.
1b8/ Piotr Jezierski.
1b9/ Jerzy Jezierski.
Na ww. zamyka się linia rodowa Kryspina syna Jerzego.
1c/ Jan Jezierski – żył 1632. Kanonik wileński, elektor królewski króla Władysława IV w roku 1642 z województwa brzeskiego. Miał potomstwo z NN:
1c1/ Barbara Jezierska. Zawarła I związek małżeński z Ostafem Lwowiczem Buchowieckim herbu Gieysztor, zaś po śmierci męża zawarła w roku 1606 II związek małżeński z JanemBohufałem herbu lis.
1d/ Paweł Jezierski. Zawarł związek małżeński z NN Buchowiecką herbu Gieysztor.
Na ww. zamyka się jego linia rodowa.
1e/ Jerzy Jezierski.
Na ww. zamyka się jego linia rodowa.
1f/ Szymon Michał Jezierski – elektor królewski króla Władysława IV w roku 1642 z województwa brzeskiego. Ze związku małżeńskiego z NN pochodzi potomstwo:
1f1/ Marcin Jezierski. Zwarł związek małżeński z NN Dziewałtowską herbu Trąby. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1f1a/ NN Jezierska,
1f1b/ NN Jezierska,
1f1c/ NN Jezierska,
1f1d/ NN Jezierska,
1f1e/ NN Jezierska,
1f1f/ NN Jezierska,
1f1g/ NN Jezierska,
1f1h/ NN Jezierska,
1f1i/ NN Jezierska,
1f1j/ NN Jezierska,
1f1k/ NN Jezierska,
1f1l/ Jan Jezierski,
1f1m/ Kazimierz Jezierski,
1f11n/ Krzysztof Jezierski,
1f1o/ Marcin Jezierski. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1f1o1/ Piotr Jezierski. Chorąży nowogrodzki. Protoplasta rzekomej linii hrabiowskiej, którą wywiódł w roku 1817 przed Deputacją Wywodową mińską. Pierwszy zaczął używać tytułu, który nie jest jednak pewnym, bowiem nie wymieniają go żadne instytucje. Prawo do tytułu hrabiowskiego posiada jedna z linii Jezierskich herbu Nowina. Dziedzic dóbr Czerniechów zakupionych od Michała Wojniłlowicza, Bojary i Klumpniki, te zakupione od Judyckiego. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1f1o1a/ Jan Jezierski – komornik Wielkiego Księstwa Litewskiego, dziedzic Czerniechowa i Uszy którą zakupił od Wojniłłowicza w roku 1769. Komisarz cywilno – wojskowy nowogródzki w roku 1791. Zmarł 1804. Zawarł związek małżeński z Urszulą Mitarnowską herbu Prus II, z którego to związku pochodzi potomstwo:
1f1o1a1/ Anna Antonina Jezierska. Zawarła związek małżeński z NN Sołłohubem herbu Prawdzic.
1f1o1a2/ Michał Jezierski. Zmarł bezżennie i bezpotomnie.
1f1o1a3/ Tadeusz Jezierski. Dziedzic Basławic. Zawarł związek małżeński z NN Wojniłłowicz herbu Syrokomla, z którego to związku pochodzi potomstwo:
1f1o1a3a/ Otton Jezierski – ur. 1799. Zawarł związek małżeński z Adelą Burthaire de Verny herbu własnego. Z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
1f1o1a3a1/ Franciszek Jezierski – ur. 1823.
1f1o1a4/ Stanisław Jezierski – zm. 1845. Kawaler Maltański – 1789. Dziedzic dóbr Nowy Dwór. Zawarł I związek małżeński z NN Malinowską herbu Pobóg, z którego to związku pochodzi potomstwo:
1f1o1a4a/ Pamela Jezierska. Zawarła związek małżeński z baronem NN Rempel herbu własnego.
Po śmierci I żony Stanisław Jezierski w roku 8 w Zauszu zawarł II związek małżeński z Virginią d Mory herbu własnego. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1f1o1a4b/ Leon Jezierski – ur. 1819 – zm. 1862. Dziedzic dóbr Mołczany na Podolu od roku 1856. Zawarł związek małżeński z Marią Gumowską herbu Rola, córką Jakuba i Elżbiety Zadarnowskiej herbu Sulima, z którą miał potomstwo:
1f1o1a4b1/ Zofia Jezierska – zm. 1888. W roku 1881 zawarła związek małżeński z Bolesławem Białkowskim herbu Biberstein z Pasynek.
1f1o1a4b2/ Karolina Jezierska. Zawarła związek małżeński z Bronisławem d`Ersville herbu własnego.
1f1o1a4b3/ Maria Jezierska.
1f1o1a5/ Tomasz Jezierski. Piąty syn Jana i Urszuli Mitarnowskiej. Legitymował się ze szlachectwa w Cesarstwie Rosyjskim w roku 1832.
1f1o1a6/ NN Jezierska. Zawarła związek małżeński z Karolem Morawskim herbu Nałęcz.
Na ww. zamyka się linia rodowa Jana, syna Piotra, wnuka Marcina.
1f1o1b/ Krzysztof Jezierski. Drugi najmłodszy syn Piotra.
Na ww. zamyka się linia genealogiczna tej linii rodowej.
1f1o2/ Barbara Jezierska. Drugie dziecko Marcina syna Marcina.
1f1o3/ Dorota Jezierska. Ostatni potomek Marcina.
Na ww. zamykają się ich linie rodowe.
1g/ NN Jezierska. Siódme dziecko Jerzego, protoplasty „Linii Litewskiej”. Zawarła związek małżeński z NN Hamszeyem herbu Suchekomnaty.
1h/ NN Jezierska,
1i/ NN Jezierska,
1j/ NN Jezierska.
Na ww. zamyka się wywód genealogiczny potomków Jerzego Jezierskiego protoplasty „Linii Litewskiej”, syna Michała wnuka Piotra.
Jeziorscy/Jezierscy z linii kijowskiej
1/ Melchior Jezierski – sądowy ziemski mirachowski, a w roku 1719 stolnik wiłkomirski. Zawarł związek małżeński z Eufrozyną Niezabitowską herbu Lubicz. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1a/ Michał Jezierski – sądowy mirachowski, deputat na Trybunał Koronny w 1768 roku. Zawarł związek małżeński z Barbarą Czarlińską herbu własnego. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1a1/ Jan Jezierski – żył 1780. Sędzia ziemski tucholski, poseł pomorski na sejm w 1764 roku. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1a1a/ Michał Jezierski – żył 1788. Chorąży pomorski, komendant korpusu Granowskiego i księcia Czartoryskiego. Zawarł związek małżeński z Rozalią Obrębską herbu Ostoja. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1a1a1/ Leonard Teodor Jezierski – żył 1769 Mikołajew. Dziedzic dóbr Pietraszówka w powiecie skwirskim. Legitymował się ze szlachectwa w roku 1817 przed Deputacją Wywodową Kijowską. Zawarł związek małżeński z Anielą Podhorską herbu Brodzic. Z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
1a1a1a/ Urban Adam Mieczysław Jezierski – ur. 1815 Włodarka.
1a1a2/ Nazaliusz Celestyn Jezierski – żył 1783 Tetyjów. Legitymował się ze szlachectwa w roku 1817 przed Deputacją Wywodową Kijowską. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1a1a2a/ Michał Jezierski – wywiódł się ze szlachectwa w roku 1833.
1a1a2b/ Edward Jezierski – wywiódł się ze szlachectwa w roku 1833. Zawarł związek małżeński z Letycją Boreyko herbu własnego. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1a1a2b1/ Adam Jan Witalis Jezierski – ur. 1831 Stawiszcze. Udowodnił szlachectwo w latach 1855 – 1859.
1a1a2b2/ Bolesław Jezierski – ur. 1834 Pików. Udowodnił szlachectwo w latach 1855 – 1859.
1a1b/ Nepomucen Jezierski – żył 1817.
1a1c/ Józef Jezierski – żył 1817.
1a1d/ Fryderyk Jezierski – żył 1820. Zawarł związek małżeński z Jadwigą Piorunowską herbu Poraj. Z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
1a1d1/ Ignacy Jezierski – żył 1873 Winnica.
1a1d2/ Michał Jezierski – żył 1873 Winnica.
1a1d3/ Stanisław Jezierski. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1a1d3a/ Józef Jezierski. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1a1d3a1/ Tomasz Jezierski. Zawarł związek małżeński z Marianną Zielińską herbu Sas. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
1a1d3a1a/ Wojciech Tomasz Jezierski. Urzędnik w Warszawie. Wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1853.
1a1d3a2/ Antoni Jezierski. Zawarł związek małżeński z Teklą Czerniejewską hebru Korczak. Z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
1a1d3a2a/ Edward Maksymilian Jezierski. Wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1851.
1a1d3a2b/ Franciszek Jezierski. Zawarł związek małżeński z Jadwigą Rogalską herbu Rogala. Z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
1a1d3a2b1/ Feliks Sylwester Jezierski. Urzędnik górniczy w Pankach. Wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1853.
1a1d3a2b2/ Marcin Jezierski. Dziedzic dóbr Soczewka w guberni mińskiej. Wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1859. Zawarł związek małżeński z Katarzyną Domeyko herbu własnego. Z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
1a1d3a2b2a/ Edward Jezierski. Wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1859.
1a1d3a2c/ Wacław Jezierski. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
1a1d3a2c1/ Anastazy Bonifacy Jezierski. Wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1839.
1a1d4/ Helena Jezierska – zmarła bezpotomnie.
1a1d5/ Jan Jezierski. Był księdzem katolickim.
Na ww. zamyka się wywód genealogiczny potomków Fryderyka, syna Jana, wnuka Michała, prawnuka Melchiora i Eufrozyny Niezabitowskiej, protoplastów „Linii Litewskiej”.
Jest to oczywiście schemat jednej, głównej linii rodowej. Ww. mieli zapewne jeszcze liczne rodzeństwo, których potomkowie do dziś kreują ciąg dalszy tej linii. Nie sposób jednak na podstawie szczątkowych informacji utworzyć pełne ciągi genealogiczne, bowiem te wymagają precyzyjnych badań genealogicznych. Powyższe dane zostały odtworzone na podstawie informacji zachowanych w ogólnie dostępnych publikacjach tematycznych. Ich enigmatyczność wynika z niewielkiej ilości źródeł. Są one jednak jedyne i wiarygodne, oparte bowiem na źródłach dziś już w większości przypadków nieistniejących, ale niegdyś zinwentaryzowanych i posiadających numerację akt zespołów archiwalnych, niestety w wyniku działania II wojny światowej, dziś już nieistniejących. Mimo to większość żyjących dziś potomków „Linii Litewskiej” może od wywodu niniejszego wyprowadzić swoje pokrewieństwo.
Jeziorscy/Jezierscy z linii krakowskiej
1/ Mikołaj Jezierski. Żył 1670.
2/ Michał Jezierski. Żył 1695.
3/ Wojciech Jezierski. Żył 1690. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
3a/ Tuchołka Jezierski. Żył 1700. Dziedzic dóbr Zalesie. Z małżeństwa z NN pochodzi potomstwo:
3a1/ Władysław Jezierski – zm. 1752 Zakluczyn. Sądowy ziemski tucholski. Elektor króla Augusta III. Zawarł związek małżeński NN Krzeczowską herbu Korczak. Z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
3a1a/ Józef Jezierski.
3a1b/ Kazimierz Jezierski. Żył 1768. Zawarł związek małżeński z Barbarą Miłkowską herbu Ślepowron. Z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
3a1b1/ Marcin Jezierski.
3a1b2/ Wacław Jezierski.
3a1b3/ Wojciech Jezierski.
3a1c/ Wojciech Jezierski. Żył 1765. Zawarł związek małżeński z Joanna Koc herbu Dąbrowa. Z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
3a1c1/ Adam Jezierski.
3a1c2/ Józef Jezierski.
3a1d/ Tomasz Jezierski. Zawał I związek małżeński z Petronelą NN. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
3a1d1/ Jan Nepomucen Jezierski.
3a1d2/ Józef Antoni Jezierski – ur. 1770 Biskupice.
Po śmierci I żony Tomasz Jezierski zawarł II związek małżeński z Katarzyną Wójcicką herbu Rawicz. Z małżeństwa tego pochodzi potomstwo:
3a1d3/ Ignacy Jezierski. Żył 1806. Dziedzic części dóbr Tymowa.
3a1e/ Andrzej Jezierski. Żył 1752. Podczaszy wiski. W roku 1763 rotmistrz województwa krakowskiego. Dziedzic od roku 1767 części dóbr Wojakowa. W roku 1770 podczaszy wendeński. Zmarł w roku 1794. Zawarł I związek małżeński z Konstancją Miłkowską herbu Ślepowron. Ze związku tego pochodzi potomstwo:
3a1e1/ Józef Walenty Jezierski – ur. 1757. Dziedzic części Limanowej w 1794 i od roku 1799 dóbr Sowliny i Czachorszczyzny.
3a1e2/ Marianna Jezierska. Zawarła I związek małżeński z NN Pieniążkiem herbu Odrowąż, zaś po śmierci męża II związek małżeński NN Dunikowskim herbu Abdank.
Po śmierci żony Andrzej Jezierski w roku 1763 zawarł II związek małżeński z Heleną Niekurską ( nie ustalonego herbu).
3a2/ Konstanty Jezierski. Kolejny syn Tuchołki Jezierskiego. Sędzia ziemski tucholski 1696.
3a3/ Ludwik Jezierski. Elektor króla Augusta III, brat Władysław i Konstantego.
Na ww. zamka się wywód genealogiczny przedstawiający tę linię genealogiczną.
Dobra rodowe i ważniejsi przedstawiciele ]
Jeziorscy / Jezierscy jako stara, zamożna i dość liczna rodzina posiadali wiele dóbr. Większość z nich dzierżyli przez długie lata, przekazując je potomnym z pokolenia na pokolenia.
Liczne migracje i nadania królewski powodowały, że osiadali w wielu regionach Rzeczypospolitej, nierzadko z daleka od swoich właściwych linii rodowych asymilując się tam wśród krewniaków z innych linii a nawet herbów. Dlatego też tak trudno jest wysublimować w tej rodzinie wiele posiadłości, którymi Jezierscy obracali przez wieki.
Poniżej zostaną wymienione jedynie te, które udało się ustalić na podstawie przekazów literackich, bowiem w opracowaniu niniejszym nie podejmowano badań hipotecznych. Nie ta skala przedsięwzięcia.
Poza wymienionymi w opiach i wywodach genealogicznych posiadłościami znajdujących się w posiadaniu Jezierskich herbu Rogala, warto przedstawić je ponownie w pewnym chronologicznym jakby zestawieniu, jak i te, które w rozdziałach poprzednich pominięto z różnych zresztą powodów. Z tych zaś najpoważniejszym był brak możliwości ustalenia konkretnych właścicieli.
A oto ów wykaz dóbr oraz miejscowości z którymi rodzina ta była związana:
– JEZIORKI w chojnickim koło Nowej Cerekwi – gniazdo rodowe,
– Jezierzyce w kościańskim XIV w.,
– Jezierzyce w chełmińskim XIV w.,
– Zalesie w chojnickim 1690,
– Pszczółki w pomorskim 1767,
– Wysoka w starostwie Nowe,
– Wojakowa w krakowskim 1736,
– Tymowa w krakowskim 1806,
– Limanowa w krakowskim 1794,
– Sowliny w krakowskim 1799,
– Czachurszczyzna w krakowskim 1799,
– Góry w kaliskim 1864,
– Wronki – bez własności,
– Czarnków – bez własności,
– Szymanów – bez własności 1900,
– Zelwa na Litwie 1581,
– Czerniechów na Litwie 1740,
– Bojary na Litwie 1740,
– Klumpniki na Litwie 1740,
– Usza na Litwie 1769,
– Basławice na Litwie 1799,
– Nowy Dwór na Litwie 1789,
– Zausze na Litwie 1818,
– Mołczany na Podolu 1856,
– Chełmy w pomorskim 1663,
– Dobrogoszcz w pomorskim 1663,
– Klincze w pomorskim 1663,
– Lesno w Wielkopolsce 1701,
– Lędy w Wielkopolsce 1701,
– Gołębiowo w Wielkopolsce 1736,
– Pietraszówka w skwirskim 1817,
– Drużyłów w pińskim 1713,
– Ciszewo w pomorskim 1715,
– Janowice w kujawskim 1843,
– Panki w częstochowskim1853,
– Soczewki w mińskim 1853,
– Linowce na Litwie 1676,
– Zdzitów na Litwie 1758.
– Kielce – bez własności 1857,
– Racławki w pomorskim (k. Chojnic) XVI w.,
– Stężyca w kartuskim XVI w.,
– Dąbrówka w kaliskim 1723,
– Janowice w brzeskim 1811,
– Siutkowo w radziejowskim 1836,
– Rachów w kraśnickim 1814,
– Herby w częstochowskim 1848,
– Blachownia w częstochowskim 1850,
– Jeziorki w sieradzkim 1534,
– Turwia w poznańskim 1891,
– Jeziorsko w sieradzkim 1748,
– Chrostowizna w konińskim 1788,
– Ligota w krakowskim 1758,
– Romanów na Wołyniu 1930,
– Wólka na Wołyniu 1930,
– Żalin na Wołyniu 1930,
– Klempie Górne w krakowskim 1930,
– Gliny Małe w krakowskim 1930,
– Jeziorzany w krakowskim 1930,
– Słomiany na Litwie 1751,
– Kotlina na Litwie 1751.
Oczywiście ten wykaz nie wyczerpuje całego stanu posiadania i obrotu nieruchomościami jakie mieli i maja nadal Jeziorscy/Jezierscy herbu Rogala. Jest to po prostu wykaz orientacyjny dla celów ustaleń historycznych.
Wśród przedstawicieli tego rodu wielu z nich było ludźmi znacznymi, wyraźnie wybijającymi się ponad przeciętność. Warto więc i w tym przypadku przedstawić ową plejadę rodowców w pewnym jakby zestawieniu. Pozwoli to unaocznić nie tylko ich pozycje ale i aktywność społeczną:
– Oswald Jezierski – sędzia ziemski chojnicki 1552,
– NN Jezierski – sędzia ziemski tucholski 1555,
– Kryspin Jezierski – podstarości tucholski 1555,
– Mikołaj Jezierski – miecznik ziem pruskich, elektor króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa chełmińskiego,
– Michał Jezierski – archidiakon i oficjał kamieński 1695,
– Wojciech Jezierski – sędzia ziemski tucholski 1695,
– Konstanty Jezierski – sędzia ziemski tucholski 1696, poseł na konwokację 1696,
– Władysław Jezierski – sadowy ziemski tucholski, elektor króla Augusta III,
– Ludwik Jezierski – elektor króla Augusta III.
– Jan Jezierski – sądowy ziemski mirachowski i poseł świecki.
– Michał Jezierski – podwojewodzi pomorski, poseł powiatu gdańskiego, elektor króla Stanisława Augusta, sędzia grodzki 1763, chorąży pomorski 1765, rotmistrz tucholski 1765, chorąży malborski 1768, chorąży pomorski 1770.
– Kazimierz Jezierski – łowczy wendeński 1764,
– Jan Paweł Jezierski – sędzia ziemski tucholski 1765,
– Jan Jezierski – regent 1764, pisarz grodzki chełmiński 1766,
– Mikołaj Jezierski – sądowy ziemski tucholski,
– Józef Jezierski- sądowy ziemski człuchowski 1767,
– Karol Jezierski – regent ziemski pomorski 1767, sołtys w Wysokiej, regent ziemski morachowski,
– Jan Jezierski – sołtys Starego Miasta 1774,
– Władysław Jezierski – asesor sejmiku proszowickiego 1736,
– Andrzej Jezierski – podczaszy wiski, rotmistrz województwa krakowskiego 1763, podczaszy wendeński 1770,
– Apolinary Jezierski – doktor medycyny we Wronkach 1826,
– Jan Jezierski – elektor króla Władysława IV z województwa brzeskiego,
– Michał Szymon Jezierski – elektor króla Władysława IV z województwa brzeskiego,
– Michał Leon Jezierski – elektor króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego z ziemi drohickiej a w roku 1672 elektor z województwa brzesko – litewskiego,
– Stanisław Jeziorski – w roku 1672 elektor królewski z województwa brzesko – litewskiego,
– Jerzy Jezierski – podczaszy słonimski 1693,
– Aleksander Jezierski – podstoli grodzieński 1707,
– Jan Jezierski – rotmistrz orszański 1762,
– Jan Jezierski – kanonik katedralny wileński,
– Piotr Jezierski – chorąży nowogródzki, pierwszy używający w tej rodzinie tytułu hrabiowskiego,
– Jan Jezierski – komornik Wielkiego Księstwa Litewskiego 1769, komisarz cywilno – wojskowy nowogrodzki,
– Stanisław Jezierski – Kawaler Maltański 1789,
– Michał Jezierski – asesor sądowy tczewski,
– Mikołaj Jezierski – asesor sadowy tucholski 1701,
– Remigian Jezierski – sędzia ziemski tucholski 1716,
– Michał Jezierski – chorąży pomorski,
– Ksawery Jezierski – kanonik kijowski 1817,
– Jan Jezierski – pisarz grodzki chełmiński 1800,
– Melchior Jezierski – stolnik wiłkomirski 1770,
– Michał Jezierski, komendant Korpusu Granowskiego i księcia Czartoryskiego,
– Remigian Michał Jezierski – archidiakon i oficjał kamieniecki, proboszcz tucholski i chojnicki, sekretarz królewski 1701,
– Balcer Jezierski – marszałek dworu księcia Radziwiłła,
– Jan Jezierski – regent grodzki kowalski,
– Wojciech Tomasz Jezierski – adiunkt Policji Wykonawczej przy Urzędzie Lekarskim 1853,
– Feliks Sylwester Jakub Jezierski – magazynier Zakładów Górniczych w Pankach koło Częstochowy,
– Piotr Jezierski – miecznik łukowski 1770.
Jest to również jedynie fragment wielowiekowych dziejów rodziny. Przedstawiony jednak powyżej materiał świadczy o rodzie, jego posadowieniu w realiach społeczno – politycznych kraju, oraz o jego patriotyzmie. Jest wstępem do dalszych badań. Pozwala jednak na pewną orientację środowiskową i obszar i zasięg urzędów z jakimi rodzina była związana.
Podsumowanie
Łącznie 14 pokoleń Jeziorskich, potomków Michała w „linii pomorskiej” i tylko do polowy wieku XIX. Ich przodkowie z „linii wielkopolskiej”, oraz krewni z „linii litewskiej”, „krakowskiej” i „kijowskiej” zostali tu również zasygnalizowani, jednak z uwagi na brak powiązań dowodowych, nie omawiano ich bez dowodzenia związków bezpośrednich. Pokrewieństwo wszystkich wymienionych tu Jeziorskich jest przecież bezsprzeczne.
Czternaście pokoleń! Prawie pięć wieków tej niebanalnej przecież rodziny. Myślę, że to poważne osiągnięcie. Nawiązując zaś do hipotetycznych związków wszystkich linii wywodząc je od wspomnianych wyżej braci Mikołaja i Baltazara Jeziorskich, wzmiankowanych w roku 1534 we wsi Jeziorki, oraz wyprowadzając ciąg genealogiczny tych linii od połowy wieku XIX do chwili obecnej, należałoby dopisać jeszcze – mimo wielu luk – jeszcze kilka pokoleń około siedmiu pokoleń!
Przedstawieni powyżej Jeziorscy w większości przypadków nie mieli szans na to, by mogli przedstawić swoje biogramy. Nie tworzono przecież tyle co dziś dokumentów. I tak jednak to, co zostało tu zapisane, pozwala na odtworzenie przynajmniej we fragmentach ich dziejów oraz pozostawienie potomnym prawdziwego chyba wizerunku.
Analizując migracje Jeziorskich wyraźnie widać, iż przedstawiciele wszystkich omawianych tu linii znali się wzajemnie, a przynajmniej świadomi byli istnienia swoich dalszych krewnych. Stosunki między nimi musiały być dość bliskie, skoro przenikali się oni wzajemnie.
Dowodem na to są wykazane tu silne tradycje rodowe i świadomość przynależności stanowej.
Wielkopolskie materiały genealogiczne i hipoteczne
7451 (Dziennik Poznański) 1891
Maria hr. Jeziorska z/d Morowska 4/VI. † l. 69. Eksp. z Turwi do Rąbinia. Mąż, córka i wnuki (nr 126)
4762 (Nr. 335a) 1534
G. Bernard Grocholski, dziedzic części wsi Jeziorki siedlisko całe „Obora” między łanami Mikołaja i Baltaz. Jeziorskich bci rodz. z I i Piotra Jezierskiego z II we wsi Jeziorki p. kc. za 2 siedl. ib. wymienia z tymiż J-imi (f. 184v)
5974 (Nr. 185/189) 1748
Konstancja Radolińska, c. o. Jana Kolumny z Walewic Walewskiego, chorążego sieradz., dożyw. stwa warckiego za Kons. Król. ced. Władysławowi Biernackiemu ście gębickiemu (Kons. dat. 1748. 1/X) (. 257v). Taż Konstancja z I i Wład. B. dz. d. Ostrów i Jeziorsko w woj. sier. z II kontr. sprzed. tych dóbr s. v. 40. 000 złp. (f. 258) on jej te dobra sprzed. (f. 258v)
—–
6606 (Nr. 206/ 208) 1766
Ignacy Sokola z Gałczyna Gałczyński, ol. Tom. G. z Estery Radońskiej syn, Piotra, Onufrego, Cypriana i Filipiny, braci i sióstr między sobą rodz. małol. G-ich opiekun z I i Kunegunda Gałczyńska, ż. Ignacego Samek Gliszczyńskiego starosty pasierbowskiego, z II kontr. zastawu wsi Jeziorsko i Ostrów w p. sieradz. (f. 92v)
—–
6801 (Nr. 209/ 213) 1769
FrAnciszek Korabita z Ostrowa Ostrowski burgrabia subdelegat gr. sier., s. o. Mateusza K. O. z ol. Konstancji Czartkowskiej, w im. sw. oraz Franciszki, Elżbiety, i Antoniny panien OO. sióstr swych rodz. (ur. z Czartk.) po † bp. ol. Marianny z O. Mantyckiej, obok Wiktora O. stryja zezn. rodz. i Franciszki z O. Jeziorskiej, zezn. ciotki rodzonej, spadkobierca kwit. Franciszka Kozabitę Chociszewskiego, s. o. Anton. Ch. z ol. Anny Ostrowskiej z części przypad. na zezn. i siostry z s. oryg. 500 złp. 1726 r. przez rodziców tegoż Ch-go dziedziców Chociszewa w woj. sieradzkim spadkobiercom ol. Marianny z O. Mantyckiej zapis. (f. 27v)
—–
7660 (Nr. 221) 1781
Stanisław Karwosiecki, s. o. Józefa K. i Marianny z Jeziorskich 1-o v. zrodzony z I i Wiktor i Aleksander ss. o. Józefa i Agnieszki z Klińskich Karwosieckich małż. 2-o v. zrodz. z II kwit. się (f. 387v)
—–
8338 (Nr. 228) 1788
Kasper Kiedrzyński, d. Zdzenice czyli część główną w tych dobrach w p. koniń. dziedzic, cz-i ib.: Chrostowizna od Rozalii ż. Aleks. Jeziorskiego i Małgorzaty ż. Anton. Porczyńskiego działających w tow. mężów i Karola Głodkowskiego dziedzica d. Laskowca wuja 1773. 13/9, II-gą od Wojc. Ciesielskiego „Skrzeczyzna” zw. 1774. 5/7., III-a od Szymona Mieczka Zdzenickiego zw. „Mieczkowizna”, 1774. 23/6., IV od Franciszka Stawskiego, też zw. „Mieczkowizna” 1774. 25/6., V-a od Józefa Zdzenickiego zw. „Bachowizna” 1775. 26/6., VI od Wojc. Gosiorowskiego zw. „Mieczkowizna” 1778. 1/6., VII od Anton. Zdzenickiego zw. „Podlesianka” 1787. 19/4, VIII od Konst. Zdzenickiego 1781. 21/4. zw. „Mikołajewizna” s. „Bachowizna” Wojciechowi Goczałkowskiemu za 31. 000 i 50 zł. w. porękaw. sprzed.; Rozalja Raszewska ż. Wojc. G.; ol. Antoni G. dz. Kociug żył 1778 (f. 456)
6562 (Nr. 294) 1627
Wojciech Sławianowski, s. o. Piotra Karssa Sł., z ol. Reginy Jeziorskiej, pw. Hieronimowi Bronikowskiemu w spr. wywodu Stanisława uzurp. nazw. Sław., dzierżawcy Lulina od klana przemęc. Jakuba Rostworowskiego (f. 401)
—–
10337 (Nr. 328) 1758
Anna Twardowska panna, c. o. Chryzostoma Tw. z ol. Anny Jeziorskiej, spadkob. rodziców, mianuje plentem Wojciecha Zaborowskiego do sukcesji po matce w dobrach Ligota wojew. krakowskiego, (f. 25v)
7687 (Nr. 164) 1786
Działy Ponińskich. Adama i Kaliksta. Siostry ich: Eleonora, panna, Ludwika ż. Bierzyńskiego klana żytomier. i Apolonia. Podskarbi: m. Września, wsi: Sokołowo, Szłomowo, Psary, Marzelewo, Zawodzie, Obłoczkowo, Bierzglinko, Nadarzyce, os. Opieszyno, Wodniki, Dromliska puste w pp. pyzdr. i gn. w cenie 450. 000 złp. Szef, brat młodszy – maj. Jeziorska cała tj. wsie: Jeziora W. i M., mczko Zaniemyśl, wś. Chamer, Maydany, cz. Wielkiej Kempy, M. Kempy, Luboniec, Pulwica, Winna i Jaszkowo w p. pyzdr. oszac. na 450. 000 zł. Dat. Rogalin 1775.14/VII (f. 527)
17136 (Nr. 1358) 1781
Kaz. Jaraczewski jako plent X. Kaliksta Ponińskiego sty bracł., kaw. malt., d. M. Kempa i części w W. Kempie w p. pyzdr. z Klucza Jeziorskiego Tadeuszowi Jaraczewskiemu ście soleck. za 40. 000 złp. sprzed. (f. 24v)
7067 (Kunino)
1743.24/II. (Lw.) G. Mateusz Szatkowski x Dorota Pajączka wd. — GD. Marcin Jeziorski z dw. Lw.
36072 (Poznań – Św. Marcin)
1791. 8 wrzes. Gen: Klemens Dunin x Teresa Wilczynska. Św: M. Michał Jeziorski, assessor tuchol., Roch Czachowski i labor. Wojc. Wróblewski ze wsi Zydow. Ślub odbył się w kośc. par. Zydow.
51682 (Dłużyna)
1799.27/XII. poch. cm. N. Marcin Jeziorski ol. ekon. sokołow. biedaczyna 100-letni (pauperculus)
59703 (Sokolniki k. Miłosławia – dupl. WAPP)
1827.19/8. (Bojanice) N. Ignacy Rynarzewski wł., żyjący we wsi Dziatkowo pow. Kołdrąb, l. 30 x N. V. Marianna Jeziorska służ. we dw. B. — św. nieszl.
kontakt
Pełne opracowanie dotyczące rodu Jeziorski/Jezierski herbu Rogala z bogatą bibliografią (73 pozycje) posiada Tomasz Jeziorski. Prosi o kontakt osoby noszące to nazwisko oraz związane z tym nazwiskiem chcące uzyskać dodatkowe informacje jak również osoby mogące wzbogacić powyższe informacje.
Kontakt: Tomasz Jeziorski tjeziorski@suscom.net
