Do II wojny światowej skupiska polskie były nieliczne (Wielka Emigracja).
Obecna Polonia w Wielkiej Brytanii wywodzi się przede wszystkim z czasów po II wojnie światowej.
Podczas wojny główne skupisko polskich żołnierzy sił lądowych, lotniczych i morskich.
W 1945 w sumie Polonia angielska liczyła ok. 250 tys. osób – emigrantów politycznych związanych z emigracyjnym rządem polskim i Polskimi Siłami Zbrojnymi na Zachodzie.
W 1951 wyjechało ok. 160 tys. osób, aktualnie mieszka w Wielkiej Brytanii 150-170 tys.
Działały tu władze RP (prezydent do 1991), Rada Narodowa RP, Skarb Narodowy, partie polityczne.
Po wojnie aktywnych było 70 organizacji ponadlokalnych skupionych w Radzie Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii (1947). Stowarzyszenie Polskich Kombatantów (utworzone 1946) stanowi centralę światową tej organizacji.
Działa Polskie Stowarzyszenie Katolickie. Kontynują działalność przedwojenny Związek Harcerstwa Polskiego, Światpol.
Powołano liczne instytucje zawodowe, naukowe, oświatowo-kulturalne i społeczne:
- w Londynie Polski Ośrodek Naukowy (1939-1964),
- Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie (1950),
- Polskie Towarzystwo Historyczne,
- Polski Uniwersytet na Obczyźnie (1949),
- Bibliotekę Polską (1942),
- Instytut Polski i Muzeum Generała Sikorskiego (1945),
- Instytut Józefa Piłsudskiego (1947),
- Polską Macierz Szkolną (1953),
- Polską Fundację Kultury (1963).
Również w Londynie działa Polski Ośrodek Społeczno-Kulturalny (1964), którego budynek mieści większość siedzib polskich organizacji.
W latach 1945-1984 ukazywało się w Wielkiej Brytanii 613 pism polonijnych (wiele efemerycznych), najważniejsze z nich to:
- Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza (od 1944),
- Wiadomości Literackie (M. Grydzewski do 1981).
źródło: Wielka Internetowa Encyklopedia Multimedialna
