[ Święto Matki Boskiej Zielnej

historia

Uroczystość Zaśnięcia i Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny jest obchodzona w Kościele już od V wieku. Święto to obchodzone jest 15 sierpnia jako święto Matki Boskiej Zielnej. Według Kościołą Najświętsza Maria Panna nie umarła tylko zapadła w głęboki sen a Jej dusza i święte, niepokalane, wolne od grzechu ciało zostały zaniesione na skrzydłach aniołów do nieba.

przysłowia

W sierpniu każdy kwiat woła – zanieś mnie do kościoła!

Na Wniebowzięcie – ukończone żęcie.

tradycja

W polskiej i europejskiej tradycji ludowej Matka Boska, której wielkie święto obchodzi się w dniu 15 sierpnia, czczona jest jako patronka ziemi będącej w najbujniejszym rozkwicie, patronka ziół, kwiatów, owoców i zbóż. Dlatego właśnie nazywana bywa Zielną (w Polsce), Korzenną (w Czechach), Kwietną (w Niemczech – w Bawarii i Nadrenii), Żytnią (w Estonii). We wszystkich tych krajach w dniu sierpniowego maryjnego święta składa się Matce Bożej w ofierze płody ziemi: zioła, kwiaty, zboża, warzywa i owoce.

Do bukietu wkładano także kłosy zbóż, len, makówki i konopie oraz różne warzywa i owoce: marchew, nabity na patyk ziemniak lub jabłko, gałązkę z późnymi wiśniami, gałązki leszczynowe z orzechami, a więc wszystko, co zrodziła ziemia i co ważne było dla ludzkiego bytu. Wierzono powszechnie, że poświęcony w kościele bukiet nabiera niezwykłych właściwości – czarodziejskich i leczniczych.

W drodze powrotnej z kościoła pozostawiano więc ziele w bruzdach zagonów, aby szkodniki nie zagrażały ziemniakom i kapuście. Po kilku dniach zabierano bukiet do domu i tam przechowywano go, najczęściej za świętym obrazem. Zioła z bukietu dodawano do różnego rodzaju domowych herbat i wywarów mających zastosowanie w leczeniu wszystkich w zasadzie chorób nękających ludzi i zwierzęta gospodarskie.
Stosowano je w przeszłości, np. do leczniczej kąpieli zalecanej, chorym dotkniętym gruźlicą. Wywar z ziół poświęconych w święto Matki Boskiej Zielnej dawano do wypicia krowom po ocieleniu, aby oczyścić ich wnętrzności; dymem zaś ze spalonych roślin wyjętych z bukietu leczono zapalenie wymienia. Zielem świętym tlącym się na węgielkach okadzano izbę i obejście dla ochrony przed burzą, pożarem i epidemiami groźnych chorób zakaźnych (nazywanych niegdyś zarazą lub morowym powietrzem). Okadzania takie stosowano zawsze podczas odczyniania uroku, jeśli podejrzewano, że niemoc ludzi lub zwierzęcia spowodowana została zadaniem, rzuceniem uroku i czarami.

bukiety

Bukiety – wiązanki, które w polskich kościołach święci się 15 sierpnia, na Matkę Boską Zielną, w zależności od regionu i zwyczaju noszą nazwę ziela, równianki, kępki, ograbki, rózgi lub rózgi ograbkowej. Układano je niegdyś z byli-cy, macierzanki, mięty, piołunu, chabrów, kopytnika i krwawnika – a więc z ziół o wypróbowanych właściwościach leczniczych, z kwiatów polnych i ogrodowych.

dożynki

Czasami już na Matkę Boską Zielną urządzano małe, lokalne, najczęściej parafialne dożynki, bo gdy pogoda sprzyjała, w niektórych regionach Polski, 15 sierpnia kończono żniwa, a głównie sprzęt pszenicy. Częściej jednak uroczystość Matki Boskiej Zielnej i dożynki, obchodzono oddzielnie, w dwóch różnych terminach.
W całej Polsce dzień Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny – Matki Boskiej Zielnej obchodzony jest bardzo uroczyście, zwłaszcza na wsi, wśród rolników. Wielkie uroczystości religijne odbywają się w sanktuariach maryjnych, miejscach odpustowych. Przybywają do nich liczne pielgrzymki rolnicze.