Pod koniec wieków średnich w miejsce problemów wojennych coraz większego znaczenia dla rycerstwa nabierała ziemia. Tak jak wcześniej wielką wagę przykładano do właściwego wyszkolenia we władaniu orężem, tak później podobną wagę przykładano do sprawnego zarządzania majątkiem, czyli do zarządzania gospodarstwem. Ponieważ wojna przestała być źródłem dochodu, rycerstwo zaczęło zabiegać o posiadanie jak największych majątków ziemskich. Zaczęto urządzać folwarki aby szybko zwiększyć płynące z majątków dochody. Zmniejszenie się roli militarnej i zaangażowanie w sprawy gospodarcze sprawiło że polskie rycerstwo w XV i XVI w. przekształciło sie w tzw. nową szlachtę – warstwę uprzywilejowaną i panującą.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA