„Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych” podaje 48 nosicieli nazwiska Blumberg, w tym 6 w woj. elbląskim, 1 gdańskim, 12 słupskim, 7 szczecińskim, 6 częstochowskim, po 4 w koszalińskim i toruńskim; 88 Blomberg: 12 w woj. bydgoskim, 5 elbląskim, 25 gdańskim, 4 słupskim, 12 radomskim, 10 warszawskim, po 6 w łódzkim i włocławskim, 3 legnickim, po 2 w jeleniogórskim i toruńskim, 1 szczecińskim; 2 Blomberk w woj. bydgoskim.
Historycznie nazwisko notowane było w Bytowie, gdzie – jak podaje publikacja „Kreis Bütow” – w 1789 r. odnotowani zostali Johan Christian Blumberg, mistrz cechu piekarzy, i Johan Gottlieb Blumberg, starszy cechu piekarzy. Również księga obywateli Chojnic zanotowała piekarza, ewangelika, liczącego 26 lat, przybyłego w 1847 r. do Chojnic z miejscowości Horenburg w powiecie Halberstadt (obwód Magdeburg) nazywajścego się Bernhard Blumenberg.
Jest to nazwisko wywodzące się od niemieckiej nazwy Blumenberg. Na terenie Polski są 4 miejsca, gdzie dawniej ta nazwa była używana: Bratków w powiecie zgorzelskim, ale nie mający historycznych zaświadczeń; Mikołajewo w powiecie braniewskim; Morzyca w powiecie pyrzyckim i Mościce w powiecie gorzowskim, których zaświadczeń historycznych nie podają jeszcze dotychczasowe opracowania toponimiczne. Nazwa ta wywodzi się od niemieckich rzeczowników Blume „kwiat” i Berg „góra”, a więc niejako „góra porośnięta kwiatami”. Nazwiska takie mogły oczywiście powstać także od nazw terenowych Blum(en)berg, określając kogoś, kto pod taką górą mieszkał, jak nazwiska Góra, Łąka, Pole i odpowiedniki niemieckie Berg, Wiese, Feld. Wariant Blomberg pochodzi albo od dolnoniemieckiego Blom, równoznacznego z górnoniemieckim Blume „kwiat”, albo powstał już w polszczyźnie w wyniku rozwoju fonetycznego grupy „um” w „om”.
Edward Breza
